Vitaminen & mineralen

Uit onderzoek blijkt dat de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (ADH) van vitaminen en mineralen naar boven moet worden bijgesteld. We hebben meer nodig dan we dachten. De vitaminen en mineralen moeten dan wel in de juiste vorm (basis) worden toegediend. Vitaminen vormen een essentieel onderdeel van de (enzym)systemen die onder andere de spijsvertering reguleren. Ze spelen een belangrijke rol bij de biochemische omzetting in tal van lichaamsprocessen zoals de vrijmaking van energie uit voedingsstoffen en de vorming van bot-, spier- en ander weefsel.
Op enkele uitzonderingen na worden vitaminen niet door het menselijk organisme zelf aangemaakt, maar moeten ze uit het voedsel worden betrokken. Ze zijn in het voedsel aan zogenaamde ‘food carriers’ gebonden waardoor ze via de darmwand in de bloedbaan worden opgenomen.

Vitaminen worden onderverdeeld in twee categorieën, de wateroplosbare en de vetoplosbare vitaminen. Tot de laatste categorie behoren de vitaminen A, D, E en K. Deze vitaminen kunnen in het lichaam worden opgeslagen. Dat betekent wel dat lang achtereen buitensporige hoeveelheden van deze vitaminen innemen, ertoe kan leiden dat zich toxische hoeveelheden in de opslaggebieden in het lichaam opstapelen (in de lever bijvoorbeeld).
De wateroplosbare zijn vitamine B-complex, vitamine B1, B2, B6, B12, vitamine C, niacine, pantotheenzuur, biotine, foliumzuur en choline. De vetoplosbare zijn de vitaminen A, D, E en K. In water oplosbare vitaminen kunnen niet in grote hoeveelheden in het lichaam worden opgeslagen.

Mineralen
Mineralen zijn anorganische of in ieder geval niet direct organische elementen die onmisbaar zijn voor het organisme. Voorbeelden van mineralen zijn calcium, ijzer, fosfor, natrium en zink. Van een aantal van deze mineralen hebben we maar een fractie nodig. Daarom worden ze ook wel spoorelementen genoemd (koper, kobalt, jodium, mangaan, selenium en zink).