Glaucoom

Glaucoom kan moeilijk te detecteren zijn zonder een regelmatig oogonderzoek totdat een aanzienlijk deel van het gezichtsvermogen verloren is gegaan. De reden dat het zo gevaarlijk is, is dat de meeste mensen met glaucoom geen symptomen hebben. Velen voelen geen pijn en de meesten hebben een gezichtsscherpte van 20/20, hoewel mogelijk alleen recht vooruit. Maar als het onbehandeld blijft, kan glaucoom langzaam uw perifere zicht stelen totdat u denkt dat u door een tunnel tuurt (op zijn best) of totdat u blind wordt (in het slechtste geval). Het meest beangstigende is dat 70% van het zicht dat verloren gaat door glaucoom optreedt vóór de diagnose. Conventionele bio-geneeskunde richt zich strikt en uitsluitend op de behandeling van oogdruk, maar behandelt niet de andere factoren die kunnen leiden tot progressief verlies van het gezichtsvermogen. Hoewel acupunctuur de IOD kan helpen verlagen en mensen kan helpen de behoefte aan oogdrukmedicatie te verminderen, is onze aanpak gericht op het behoud van de gezondheid en integriteit van de oogzenuw door het beheersen van de vele onderliggende factoren die bijdragen aan degeneratie van de oogzenuw.
Schade aan de oogzenuw
De ontwikkeling van glaucoom wordt veroorzaakt door beschadiging van de oogzenuw, soms als gevolg van verhoogde druk in de heldere vloeistof die in de binnenkant van het oog tussen het hoornvlies en de lens circuleert. De voorste (voorste) oogkamer wordt begrensd door de lens en de iris erachter en het hoornvlies ervoor. Het ciliaire epitheel achter het bovenste ooglid scheidt kamerwater af, een heldere vloeistof die de voorste oogkamer vult en die zuurstof en voedingsstoffen aan de voorkant van het oog levert. Waterige humor wordt continu geproduceerd en verlaat vervolgens de ogen door een netwerk van kleine gaatjes achter het onderste ooglid, het trabeculaire netwerk genaamd. Hoewel het logisch was om aan te nemen dat verhoogde druk de bloedstroom naar de oogzenuw zou beperken en schade zou veroorzaken, ontdekten Quigley et al. (1980) dat dit misschien niet het geval is. In plaats daarvan stelden hij en zijn collega's vast dat mechanische compressie van individuele zenuwvezelbundels een meer waarschijnlijke oorzaak was. Het is nu bekend dat het sponsachtige trabeculaire netwerk nabij de lens aan de voorkant van het oog verstopt raakt en geen correcte uitstroom van kamerwater in de normale lichaamscirculatie mogelijk maakt, wat aanleiding geeft tot verhoogde intra-oculaire druk, die opzwelt en druk op het glasvocht uitoefent. , en uiteindelijk de zenuwcellen van voedingsstoffen uithongeren. De zenuwen die het perifere zicht vormen, falen eerst als gevolg van een beperkte bloedstroom en / of mechanische compressie van zenuwvezels.
Bovendien rapporteren onderzoekers dat de kleine trilhaartjes, primaire trilhaartjes genaamd, die zich uitstrekken van trabeculaire netwerkcelwanden, worden beïnvloed door bio-chemicaliën, fosfoïnositiden genaamd, die het evenwicht in het kamerwater regelen. Als er schade is aan deze trilhaartjes, misschien doordat het netwerk verstopt is, wordt de berichtgeving onderbroken en wordt het evenwicht van het kamerwater verstoord. Het is verder duidelijk dat schade veroorzaakt door verhoogde oogdruk, de hoeveelheid schade, de hoeveelheid druk en de duur van de druk niet perfect gecorreleerd zijn. Er kunnen, gedeeltelijk, andere factoren een rol spelen, afhankelijk van of de kop van de oogzenuw, de ganglioncellen en andere delen van de oogzenuw beschadigd zijn en in welke mate.
Glaucoom wordt nu gedefinieerd als een verzameling ziekten die schade aan de oogzenuw veroorzaken. De diagnose wordt niet langer alleen bepaald of deze druk (intra-oculaire druk of IOL) hoog is. De conventionele behandeling hangt af van de aard en ernst van elk geval. Gewoonlijk wordt openhoekglaucoom behandeld met oogdruppels of orale medicatie. In het geval dat deze behandeling de oogdruk in het oog niet verlaagt, kan lasertherapie of een operatie noodzakelijk worden geacht.